Sanki geçmiş irdelenince bir şeylerin kendiliğinden değilde bir metod üzerine geliştiği izlenimi ediniyor insan .
Tarihimizle övünen bir millet olarak tarihin başlangıç kısmından ta ki günümüze kadar , sanki olaylar ve gelişmeler hep bir merkezden yönlendiriliyormuş gibi bir hava esinlenmekte.
Osmanlının çöküş devresi olarak başlangıç kabul ettiğimiz Tanzimat fermanından sonra ulu hakan Abdülhamid Han cennet mekanın devresine kadar , yukarda arz etmiş olduğum gibi , tüm gelişmeler tek merkezden yönlendirildi.
Tanzimatın mimarı Mason Reşid Paşa, ingiliz ve fransız localarında aldığı kararlarla devlet yönetmiştir.
2.ci Abdülhamit cennet mekanın 33 yıllık saltanat devriyesinde , ülkeyi batmaktan kurtarıp 33 yıl ayakta tutmasını bilmiştir.
Sultan’a yıllar sonra ” Batmakta olan bir ülkeyi nasıl 33 yıl ayakta tutabildiniz ”diye soranlara , Sultan ; ” Bir iş yapacağım zaman , Düvele-i muazzamanın ( Büyük devletlerin ) elçilerini çağırıp onlara danışırdım ve onların söylediklerinin aksini yaparak ne derece doğru kararlar verdiğime kanaat ederdim buyurmuşlardır.Şimdiki durumuda bu devletlerin elçileri çağrılmayı dahi beklemeden ülkedeki en küçük bir gelişmeye hemen yorum yapıp sanki o ülkenin valisi gibi hareket edebiliyorlar.
Abdülhamid Hanın tahtından indirilmesinden sonra devlet yönetiminde tıpkı tanzimatta olduğu gibi yabancı dış mihraklar söz sahibi olarak ittihatçıların eliyle koskoca imparatorluğu 10 yıl gibi kısa bir zamanda yok edip parçaladılar.
İttihatçıların 3 liderinden 2’si mason ve biride genç yaşta saraya damat olup Osmanlı orduları Erkanı harbiye reisi ( şimdilerin genelkurmay başkanı ) olan Enver Paşa , gözüpek cesur ama fazlaca Hamasetle donanmış biri idi.
1.Cihan harbine girişimiz İngiliz donanmasından kaçan iki Alman gemisinin istanbula kaçması , bizim beceriksiz ve hamasetle donanmış erkanı harbiye reisimizin , saraya ve kurmaylarına danışmadan , devlet politikası gereği sanki o gemileri satın aldık beyanatı vererek , o gemilerinde hiç gereği yokken karadenize açılıp Rusların odesa ve sivastopol limanlarını topa tutması masa başı hazırlanmış bir senaryodan ibarettir.
1.Cihan harbinden sonra savaşta müttefiklerinin yenik düşmesi sonucu yenilmiş sayılan Osmanlı , müttefiklerinden daha fazla ağır duruma razı edilerek Mondros ve ardından sevr imzalanmıştı.Ama bilinmelidir ki sevr’i diline dolayan bugünün ve geçmişin tarihçileri Osmanlı sevr’i hiçbir zaman kabul etmemiş ve anlaşma , sultanın imzasından geçmemiştir.
2.Cihan harbine yeni genç Türkiye cumhuriyeti girmemiş fakat girmiş kadar dünya ekonomisinin yoğun soluksuzluğundan nasibini almıştır.Bu harbde sanki 1948’de kurulacak olan Yeni İsrail devletine vatandaş kazandırmak için dünya Siyonist birliğinin kurulacak İsrail devleti için , dünya Yahudilerinin israile göçetme istemelerine , kulak tıkayan Yahudilere ders verme amacıyla Hitler Almanya ve Avrupada Yahudileri sopayla kavalarken ve Yahudi kıyımı yaparken ingilterede Almanlardan kaçan Yahudilere havuç göstererek onları gemilerle filistine taşıyıp birkaç yıl sonra kurulacak olan yeni İsrail devletinin zeminini hazırlamışlardır.
2.Cihan harbinden sonra Dünyanın yönetimi ingilizlerden Amerikalılara kayarak İngilizler bir nebze perde gerisine geçerek sahaya Amerika çıkmış ve bildik İngiliz dünya siyasetini Amerika uygulamaya devam etmiştir.
Bu tür aktör değişimi olurken senaryoda hiçbir değişime gidilmemiş ve Amerika nerede ise ingiltere’de sorgusuz sualsiz onun yanında yer almıştır.
Görüldüğü gibi ta 300 yıldır , dünyanın bazı olaylarında havuç sopa tekniği ile olaylara yön verilmiş lakin bizlere perdenın gerisi değilde sürekli perdenin önünde oynanan kısım gösterilmiştir
Gerçeği anlayabilmek ve gerçeğe vakıf olmak için azıcık geçmişi dert etmek ona göre ders çıkartmak asıl hakikate ulaşmak olucaktır.Yoksa Tarih bir övgü yada sövgü kitabı değil ders çıkartılması gereken olaylar bütünüdür….. VESSELAM
