Taşının toprağının, suyunun havasının sert, insanının mert olduğu bilinen sevgili Yerköylü hemşerilerim! Öncelikle bu seneki son Perşembe sohbetimiz olduğunu belirterek başlamak istiyorum. Allah’tan bir zarar ziyan olmazsa iki-üç aylık bir tatilden sonra Eylül-Ekim gibi inşallah kaldığımız yerden devam ederiz.
Bu son haftaki yazımızda insanın öğrenme etkinliğinin aslında bir ömür devam ettiği üzerine olacak; çünkü her yaşın insana ayrı bir tecrübe kattığı gerçeğinden yola çıkarsak, bu tecrübelerin de öğrenme neticesinde olduğunu görürüz. İnsanoğlu, Yaratanın ruhu bedene saldığı andan itibaren öğrenmeye başlıyor ki, bu öğrenme taa ki bu bedenin görevini tamamladığı ve geldiği kara toprağa döndüğü zaman kadar devam ediyor.
Bir ömür, büyümek için çabaladığın anılardan oluşuyor aslına bakarsan. Hiçbir zaman da “Evet bu iş tamam, hamdım tam oldum artık.” dediğin bir noktaya gelemiyorsun… Aslında hayat dediğin de bu sürecin kendisi değil midir zaten.
İnsan zamanla öğreniyor ki,
Yaptığımız yanlışlar öğretiyor doğruları bize yine. İnsan hatalarıyla doğru yolu bulabiliyor bazen. Keşke demek yerine iyi ki dendiğinde öğrenebiliyor en kalıcı ve etkili bilgileri.
İnsan zamanla öğreniyor ki,
Karar verme zamanlarında adaletsiz ve kurnaz olmak değil; masum olmak, insanı güçlü ve haklı kılıyor. Sevgili okurlar insanlar o kadar pervasız ve örften ananeden dinden uzak ve bihaber yaşıyor ki anlamak mümkün değil. İnsanlar karşısındakinin de kendisi gibi bir akla sahip olduğunu, onun da şeytana uyabilecek kapasitede olduğunu, onun da cinlik şeytanlık düşünebileceğini unutuyorlar. Oysa herkes düşünebilir kurnazlık yapmayı haksızlık yapmayı; insanlar bunu yapmıyorsa bu, onun salak ya da geri zekâlı olduğunu göstermez, aksine onun edepli ve vicdanlı olduğunu gösterir. İşte böyle masumane şekilde Allah deyip yola çıkanlar; uyanık, hırslı ve öfkeli nice akıldan daha iyi yol bulabiliyorlar…
İnsan zamanla öğreniyor ki,
Kapalı kapılar ardında kaldım derken bile doğru anahtarı bulduğunda o kapalı kapı da açılıyor, pencere de…
İnsan zamanla öğreniyor ki,
Planlı yaşamak güzeldir deriz değil mi sevgili hemşerilerim. Ama her şeyi planlayarak ve hesap ederek gerçek planı, gerçek hesabı unuttuğumuzu da biliyor muyuz peki? İnsan zamanla öğreniyor ki Allah bu hayatı insana zorlaştırmıyor, insan kendine zorlaştırıyor bu hayatı
İnsan zamanla öğreniyor ki,
Sürekli kötümser insanlarla görüşmek ve konuşmak ruhu incitiyor, yüreği yoruyor, Ümitle tutunmaya çalıştığın hayata karşı seni olumsuz ve kötü etkiliyor. Olumlu ve iyimser insanlarla görüşmek ve konuşmak ise, öyle iyi geliyor ki insana, işte o zaman doğru yolun bu olduğunu öğreniyorsun…
İnsan zamanla öğreniyor ki,
Dünyanın bu düzeni hep aynı şekilde gitmiyor; her şey birden tersine dönebiliyor… Çok güçsüz ve zayıfken, çok kuvvetli olabiliyorsun. Asla olmayacak gibi görünen şeylerin bile, Allah isterse çok kolay olabildiğini görüyorsun. Ve hiçbir şeyine güvenmeyeceğini de öğrenmiş oluyorsun. Bugün VAR olanın yarın YOK olabileceğini görüyorsun.
Ve İnsan zamanla öğreniyor ki ,
 BU HAYAT BİR BİSİKLET GİBİDİR; AYAKTA KALABİLMEK İÇİN SÜREKLİ PEDAL ÇEVİRMEK GEREKİYOR. Gideceğiniz yere son sürat gitmeye çalışarak radarlara takılmak ya da kaza yapmak yerine; istikrarlı ve doğru adımlarla şaşmadan gitmek gerekiyor. Etrafındaki çirkin ve ölçüsüz sesleri dinlemeyerek ve seyretmeyerek, onlar gibi olmayarak; o zaman daha az yere düştüğünü göreceksin… Selam ve saygı ile…