Bugün Hidayete muhtaç insanlara dilimle, halimle ve kalbimle ne kadar yardım edebileceğim?
SelamünAleyküm. Son zamanlarda psikologlar sürekli ‘’Olduğu gibi kabul edin, değiştirmeye çalışmayın. Kimse değişmez, yorulduğunuzla kalırsınız’’ konuları üzerine kendi yorumlarını katarak bilgiler paylaşıyor. Bu konuyu biz de hoca hanımlar ile gündeme getirdik. Uzunca konuşmanın sonunda sordum sorumu.’’ Değişmeseydi odundan kağıt olur muydu ?’’ Çok manidar.Düşünür gibi oldular ve bir hoca hanım; Hocam birisi ağaç, diğeri insan. Biz de çok uğraştık. Eşimizi, çevremizde bulunan arkadaşlarımız, çocuklarımızı değişmiyor.Peki neyi değiştirmek istiyorsunuz? Sizin için yanlış olan bir davranış, eşiniz için, çevrenizdeki arkadaşlarınız için, çocuklarınız için doğru bir davranış olabilir mi ?. Peki siz değişme taraftarı mısınız ? Bu sorunun cevabı beklediğimiz gibi. Doğru olan bir şeyse, olması gerekiyorsa tabi. Eğitime, değişime, gelişime açığız sonuçta.
Sonra diğer hocam bir atasözüyle noktayı koymak istercesine; Hocam 7sinde ne ise 70inde de odur. İşte tam bu cümleyi bekliyordum.
7’sinde ne ise 70’inde de odur!
Çocuklarımızın eğitimi anne karnından başlıyor. Anne hamileliğinde ne yaşıyorsa, doğduktan sonra çocuğunda da görüyor. Rabbimizin emaneti..Çocuklarımız bir hamur. Şeklini bizim verebileceğimiz bir hamur. Hal ve hareketlerimiz, tutum ve davranışlarımız, konuşmalarımız, hatta konuşma şeklimiz dahi benzerlik gösteriyor. Yani sizler birer aynasınız. Öğüt vermek boş bir yerde. Yaptıklarınızı taklit ederler. Zaten en kalıcı öğrenme şekli de taklit yolu ile öğrenme şeklidir.
Bugün bir hocamız, aynı zaman da velimiz 4 yaşlarında kızı ile başından geçen bir hadiseyi anlattı. Tabağındaki yemeğini tam bitirmeyen kızına, Afrika da aç kalan ve oranın coğrafi özelliğini anlatan bir fotoğraf göstermiş. Bak kızım sen tabağında ki yemeğini israf ederken, orada çocuklar aç kalıyorlar. Bak nasıl da zayıflamış..Kızının verdiği cevap dudak uçuklatır şekilde.. Yavrularımızı yetiştirmek hiç de kolay değil. Her zaman diyorum. Pamuk ipliğine bağlı hayatları.. Eğitim verilirken çok hassas olunmalı, eğitimciler seçilirken de çok hassas davranılmalı. Mümkün mertebe hidayete muhtaç insanlara tat dil, güler yüz ile yardımcı olmalıyız. Öncelik sevgi. Bir çocuk, bir kişi sizi severse, güvenirse işiniz hiç de zor olmayacaktır. Aksi halde kendinizi yormanızadahi gerek yok. İnsanlar artık dil ile, sohbet ile bir şeyler öğrenmekten sıkılmış durumda. Bunun nedeni de büyük ölçüde herkesin her konuda fikrinin olması.. Bir konuyu işin ehli kişide biliyor. Hiç alakası olmayan kişide. Dilin kemiği yok denir. Tam da o hesap. Efendimiz Sallallahu Aleyhi Vesellem nekadar güzel söylemiş. ‘’Ya hayır söyle ya da sus.’’ Mümkünse konu hakkında bilgisi olmayan kişiler; bu konu hakkında bir bilgim yok ama falanca kişi bilir. İstersen kendisi ile iletişime geç demek ne kadar da güzel bir erdemliliktir. Dilimiz ile anlatamadık, yardım edemedik üzülmeyelim. Halimiz ile yardım etmeye çalışalım. Halimiz derken hal ve tavırlarımız. Konuşmamız, bir konu hakkında sergilediğimiz tutumlarımız. O da mı olmadı. Artık sessizlik zamanı. Beşeri sessizlik!.. Sırada kalbimiz ile yardım etme zamanı. Yani bol bol dua..Kardeşimizin doğru yola ulaşması için ,hidayet bulması için yapacağımız dualarımız. İnsanı insan yapan en güzel özelliklerinden birisi de yardımlaşma. Maddi ve manevi. Artık hamd olsun çok güzel yardımlaşmalar yapılıyor fakat insanlarımızda dua yok. Sadece görüntüde bir koşturmaca, yorgunluk. Bir söz var:
‘’Amelsiz yapılan hizmetler şovmenliktir.’’ Eğer Allah rızası için bir işe niyet etmişseniz, şovmenliğe gerek de yok bence.. Önceliğimiz KENDİMİZ, çocuklarımız, gençlerimiz, sonra abilerimiz, ablalarımız, yaşlılarımız, yatalaklarımız, ihtiyaç sahiplerimiz ve vefat eden din kardeşlerimiz olmalıdır. Rabbim Rıza-ı İlahi yolunda yaptığımız hizmetlerimizi kabul ve daim etsin. Salih-Saliha evlatlar nasip etsin. Bizim de Salih-Saliha kullar zincirine katılmamızı nasip eylesin. Selam ve dua ile.. En Güzel’e emanet olun..
